donderdag 6 december 2018

Dit leerden we vanuit 1 Kronieken 16:43





Heeee beste allemaal,
Het heeft even geduurd, de samenvatting... soms gebeurt er zoveel en is het zo druk in mijn hoofd, dat er gewoon geen plaats is voor bloggen of reageren op blogs. Dan laat ik alles even voor wat het is. Hopelijk (ik denk het vast wel) begrijpen jullie dat. 😊

Nu is de rust weergekeerd. Ik had ook wat strijd, dingen waar ik me druk over maakte. Of waarvan ik bang was, dat ik ze niet goed had gedaan. Van die nare dingetjes, die ik eigenlijk niet meer wil hebben. Ik zie, dat het juist gebeurt na een 'overwinning', na een mooie gebeurtenis waarin ik zo duidelijk de kracht van de Heer ervoer. Dan komt de boze mijn blijdschap roven en dat lukt hem helaas soms nog even ook. Maar vanmorgen, na een tijd lang te hebben gelezen in Gods Woord, het overdacht te hebben en stil te zijn geweest, kwam de rust. En heb ik hardop geproclameerd, dat Jezus Overwinnaar is en de Heer van mijn leven en huis. Ik heb alles verbroken, wat niet van Hem is. En Hem de eer en de dank gegeven. En toen was het goed en kreeg ik volkomen rust en vrede. Wat heerlijk toch, dat onze Vredevorst altijd weer klaar staat om ons op te vangen. Altijd. Dank U Heer!

Maar nu de samenvatting van alles wat we vonden over deze tekst:

'Toen ging al het volk weg, ieder naar zijn huis; en David keerde terug om zijn huis te gaan zegenen.'

Het ging om de volgorde: eerst God en dan je eigen huis, of dat wel oké is. Je kunt ook zeggen: eerst de kerk (tabernakel), en dan je eigen huis, is dat de goede volgorde?
Ik noemde de uitdrukking 'beginnen bij Jeruzalem', die was niet voor iedereen duidelijk. Dit is tegen mij een keer gezegd, toen ik nogal veel voor de Heer deed: Dat je eerst moet beginnen in Jeruzalem, dat wil zeggen: in je eigen huis en pas daarna werk voor de Heer mag doen. Eigenlijk is dat wel meer dan één keer tegen mij gezegd. Ik vind dat oprecht lastig, zeker als het om dingen gaat, die God, naar ik geloof, echt op mijn hart gelegd heeft. En ook omdat ik echt wil doen wat God zegt en daar ook biddend mee bezig ben. Maar dit is dus de achtergrond hiervan. Of de uitdrukking meer gebruikt wordt, weet ik eigenlijk niet eens.

Jullie zeggen unaniem en ik deel jullie mening, dat God op de eerste plaats moet komen in onze levens. Maar... ik heb nog wel een lastig dingetje....: ik heb altijd geleerd dat de volgorde van prioriteit moet zijn:

God
Gezin
Werk
Kerk
De rest

Dan is mijn vraag: Waar past wat David deed dan? Ik vind zelf bij 'God', maar ook bij 'kerk'.
En dat laatste is dan mijn 'probleempje', waarop ik in mijn vraag een beetje doelde: je gezin is toch belangrijker dan de kerk, om aandacht aan te geven?
Deed David het dan niet in de verkeerde volgorde, moest hij niet eerst zijn huis zegenen??

God zorgt
Olivia, jij noemt het werk van de missionarissen in jullie kerk, die moeten vaak op pad en dan hun gezinnen achter laten. Dat is een offer, wat ze brengen voor God. Jij zegt dat zo mooi: "Gods werk gaat voor, er moeten zielen gered worden. En dat van hun gezin is in goeie handen'. Dat is natuurlijk waar. Ik hoorde dat pas ook een spreekster zeggen, dat ze tegen God gezegd had: "Ik zal gaan Heer, maar alleen als U  voor mijn gezin zorgt. Daarna is ze meermalen op reis geweest en altijd zorgde de Heer voor haar gezin.

Eerst zelf ontvangen
Zo mooi ook wat Petrina noemt, dat David eerst de zegen zelf mocht ontvangen. Daarna kon hij die doorgeven, aan de mensen in de tabernakel, maar ook aan zijn gezin. Ik moest toen meteen denken, aan iets heel anders: 'je kunt de ander pas liefhebben, als je geleerd hebt jezelf lief te hebben.' Is hetzelfde principe: Eerst ontvangen, daarna uitdelen
Jij noemt ook, dat je merkt, dat je God makkelijk 'voor je karretje' kan spannen. Dat er in de mens nog iets van egoïsme zit. En ja, dat eigen 'ik' hè, daar moeten we steeds meer aan sterven. Niet ik ben het meer, die leeft, maar Christus leeft in mij.
Ik citeer uit Petrina's reactie: "God vraagt overgave en oprechtheid. Als ik doe wat Hij vraagt, kan ik het niet verkeerd doen. Hij mag de God van mijn leven zijn." En ja, daar zeg ik ámen op.
"Heer, U bent de Heer van mijn leven. Zeg maar wat ik doen moet en mag. Ik zal gaan waar U mij zendt."

Dag met God beginnen
Johanneke noemt het belang van de dag met God beginnen. En ja, hoe belangrijk! Elke dag mogen we zeggen: "Heer, hier is deze dag, Hij is van U. Ik ben beschikbaar, leid mij maar." Dan kan het niet verkeerd gaan. Je beschrijft heel open een situatie uit jouw leven, Johanneke. Dat raakt mij, als jullie zo open durven zijn. Dat vind ik heerlijk, ik voel dan onderling vertrouwen. Dank jullie wel daarvoor!
Jouw conclusie is, dat God ons niet veroordeelt, dat Hij kijkt naar ons hart. Dat sluit zo aan bij waar ik mee begon. Dat ik soms ook nog de angst heb, dat ik iets niet goed doe. Die angst is echter niet nodig. God verwijt ons nooit. Hij is zo ontzettend liefdevol en geduldig.
Ik citeer Johanneke nog even:
"Dat is denk ik waar het om gaat: dat je hart vol is van je hemelse Papa, of dat nu thuis is, in je gezin of in de kerk." Amen", zeg ik dan!

Vreugde
David wenste het Joodse volk het beste toe en ging daarna terug om zijn huis te zegenen, schrijft Aritha. Toen ontmoette hij ook de spot van Michal. Wat jij dan schrijft Aritha, raakte me:
"Davids hart stroomt over." Ik denk dat dit een heel belengrijk dingetje is. Davids vreugde!
Dan moet ik meteen denken aan de tekst:

"Wees niet bedroefd, want de vreugde van de HEERE, dat is uw kracht." (Nehemia 8:11)

Dat wist Nehemia en dat wist David. Als we de woorden van de Heer begrijpen, dan schept dat vreugde. (staat verderop in Nehemia) Aritha schrijft hierover: "Misschien is dat het wel: dat we zo graag willen delen, van al dat moois, dat God geeft." En dan is niets te gek, dan huppelen we misschien soms, net als David. Of we dansen. Verlang je daar ook naar, dat je je vreugde gewoon onbeschroomd kan/durf uiten? Ik wel!

Relatie
Rinske noemt tenslotte nog, dat dit geschreven staat over koning David, die een beeld is van de toekomstige Koning: Christus. Wij zijn geen koning en hebben geen verantwoordelijkheid over een heel volk. Maar wel over wat God op ons pad geeft natuurlijk. En dan komen we weer uit bij die volgorde. David had God bovenaan staan. Maar... dat hadden mensen soms ook, die later toegaven toch te vaak van huis te zijn geweest. Te vaak weg voor kerkeraadsvergadering zus en huisbezoek zo. Dan had toch het gezin meer prioriteit moeten hebben, toch? Snappen jullie een beetje wat ik bedoel? Het zit hem dan in dat rijtje. God staat geheel bovenaan en een aantal plaatsten daaronder komt de kerk. Maar dat werk voor de kerk is toch ook voor God?

Ik besluit met wat Rinske heel terecht opmerkt:
"Misschien moeten we niet te bang zijn om het verkeerd te doen. We mogen met God omgaan via relatie, niet zozeer door hoe het zou moeten."

Ach, en is dat niet wat we allemaal willen? Een relatie met onze liefdevolle God en Vader door onze Heere Jezus Christus. Heer, dat is wat wij willen! Leer ons Uw weg alstublieft, leidt ons in Uw waarheid en leer ons. Om Jezus wil! Amen.

Ik wens jullie een hele fijne avond toe.
Liefs van Anja

PS: ken jij de proclamatiekaarten van Derek Prince Ministries ook al? Ik vind ze mooi!









6 opmerkingen:

  1. Mooi samengevat Anja, Dat is een hele kunst hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Aritha! Het is vooral wel even werk... dat weet jij ook wel natuurlijk door het samenvatten van de huidige 'bloghop'

      Verwijderen
  2. Het is zeker weer een mooie samenvatting. Maar zit je toch nog een beetje met het 'rijtje'? Niet iedereen hoeft de zending in. Maar als er eens iets op onze weg komt kan dat wel wat inspanning geven, dat is dan maar zo. En als leden van een kerk te vaak weg zijn geweest van huis en zij beseffen dat, dan is er een weg van belijden. Dat maakt niet alles gelijk goed, maar kan wel helen. We kunnen allemaal een 'verkeerde' keuze maken. Als je durft te leven kan dit gebeuren. Ik geloof dat God onze keuze respecteert. En deze gebruikt om ons te leren. Het hoeft niet beklemmend te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Rinske, nou mee 'zitten' is een groot woord. Ik meen juist vandaag echt van God te horen dat Hij wil dat ik nu eens echt 'vrij' ga leven. Ik heb me denk ik teveel aangetrokken wat mensen allemaal tegen me gezegd hebben, het commentaar op wat ik doe en volgens hen niet doe. Ik wil dat nu ook echt voorgoed achter me laten en idd gaan 'durven leven'. Dankjewel dat jij dit ook nog een keer schrijft! Het hoeft niet beklemmend te zijn, dat geloof ik ook.

      Verwijderen
  3. Ik mis ze ook Anja, maar wil er aan toevoegen dat niets moet.

    BeantwoordenVerwijderen

Nadenkertje 6: 1 Johannes 5:18

Ik heb twee teksten in de Bijbel gevonden, die elkaar tegen lijken te spreken. Gaan jullie weer mee op onderzoek of dit ook echt zo is...