Dit leerden we vanuit Mattheüs 18:19/20

'Verder zeg Ik u dat, als twee van u op de aarde iets, wat dan ook, eenstemmig verlangen, het hun ten deel zal vallen van Mijn Vader, Die in de hemelen is. Want waar twee of drie in Mijn naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden.' (Mattheüs 18:19/20)

Dat was weer fantastisch om jullie reacties te mogen ontvangen en lezen, dank jullie wel!
Ik vind het bemoedigend, dat jullie de tijd nemen om over de tekst van de week na te denken. Sommigen maken er zelfs een hele Bijbelstudie van. Super!
Hieronder vat ik alles samen, waarbij ik ongetwijfeld zo nu en dan wat 'eigen' gedachten toevoeg. De aanhalingstekens, daar bedoel ik mee, dat ik hoop dat ze niet van mezelf zijn, maar door de Gods Geest worden ingegeven. Alles komt van Hem en ik verwacht het daarom ook enkel van Zijn oneindige kracht en wijsheid. Heer, geef mij inzicht alstublieft, zodat ik de juiste verbanden zie en de zaken samen kan vatten op de manier waardoor U aan Uw eer komt!

De vraag was hoe bovenstaande tekst zich verhoudt met de tekst uit Hebreeën 10:25, waar staat:

'Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen.'

Mattheüs lijkt te zeggen, dat het oké is om met 2 of 3 samen te komen, terwijl Hebreeën oproept tot onderlinge samenkomsten. (dat doet denken aan een groter verband met meer gelovigen)

Context
Natuurlijk kun je dit niet zomaar zo stellen. Je ontkomt niet aan een stukje bijbelstudie over deze teksten. Kijken naar de context is dan een belangrijke, noemt Aritha terecht. De tekst uit Mattheüs staat in een bijbelstukje waar in mijn bijbel boven staat: 'kerkelijke tucht'. Het begint met het verhaal van de 100 schapen, waarvan er eentje ontbreekt. De herder zet alles opzij om dat ene afgedwaalde schaap te vinden. Daarna geeft Jezus onderwijs over hoe om te gaan met iemand, die gezondigd heeft. Als de afgedwaalde broer/zus niet luistert, neem dan nog 1 of 2 mensen mee... enz.  In deze context staat vervolgens de tekst over het eenstemmig iets verlangen en met 2 of 3 bijeen komen. Ik geef eerlijk toe, dat ik het zo nog niet eerder gelezen had. Slordig eigenlijk.... Het lijkt me nu ineens zo duidelijk toe. Zo zie je maar weer het belang van bijbelstudie! Neemt niet weg, dat ik nog steeds wel denk dat deze tekst ook voor alle andere omstandigheden geldt, waarin je met 2 of meer in Jezus' naam bijeen bent. Natuurlijk is God dan in je/ons midden. Hij woont immers, zoals Aritha zo mooi zegt 'in elke individuele gelovige, die tot Jezus gekomen is.' Hier sluit de reactie van Lenneke mooi op aan. Zij verwijst naar de site genade.info, die een mooie uitleg geeft over welke 'samenkomst' eigenlijk bedoeld wordt in Hebreeën. Er wordt een tekst genoemd uit Johannes 17 met daarin een gebed, dat al verhoord is. Hier komt hij:

'opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn'

Dit vers, zo concludeert genade.info veronderstelt, dat de eenheid er ís. Die hóórt er in elk geval te zijn, noemt Rinske in haar reactie. Zij haalt Efeze 3:6 aan, waar staat:

'namelijk dat de heidenen mede-erfgenamen zijn en tot hetzelfde lichaam behoren en mededeelgenoten zijn van Zijn belofte in Christus, door het evangelie.'

Jood en heiden (hier vallen wij onder), één in Christus. Zo hoort het te zijn, maar soms is de eenheid helaas ver te zoeken. Denk alleen maar aan alle kerkscheuringen. Soms voor mensen zelfs een reden geweest om de kerk de rug toe te keren. Hoe erg... 

Oké, concluderen we dan nu, dat samenkomen (in de kerk) niet nodig is, omdat de eenheid er toch wel is? Wat zijn nu precies die 'onderlinge bijeenkomsten'?

Genade.info noemt terecht, dat ook het vers uit Hebreeën 10 in de context gelezen moet worden. De tekst komt uit een bijbelgedeelte met als kop: 'De belijdenis vasthouden'. Daar gaat het om! In vers 19 staat het volgende:

'Omdat wij nu, broeders, vrijmoedigheid hebben om in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus...'

In deze context mogen we het vers over de onderlinge bijeenkonsten zien. Het is bedoeld als oproep om te naderen tot de hemelse Hogepriester, tot de genadetroon in de hemel. Ik geloof zeker, dat dit het belangrijkste is, wat we mogen doen in ons geestelijk leven. Daarbij is het zo belangrijk om elkaar hiertoe aan te sporen! En zo komen we toch weer bij elkaar terecht …. alléén je geloof beleven is niet de bedoeling, denk ik. Ook gezien de oproep die Jezus achter liet toen hij ten hemel voer. Rinske haalt uit de context nóg iets. Er wordt hierin gesproken over het naderen van de dag van Jezus' wederkomst. Als we die zien naderen, moeten we ons des te meer inspannen om ook anderen aan te moedigen tot Jezus te gaan. Mogelijk zal het mensen ook aansporen elkaar op te zoeken en te bemoedigen. Dat geldt denk ik ook voor ons. We zien de beloften in vervulling gaan, de dag van Jezus' wederkomst komt steeds dichterbij! Hoe nodig, dat we elkaar aanvuren, aanscherpen, aanmoedigen. Hou vol, Jezus komt. Zorg dat je gereed bent. Dat je onberispelijk door Hem wordt aangetroffen!


Verschil van mening
Uit de reacties bleek, hoe verschillend er gedacht wordt over de vraag of je wel of niet naar de kerk 'moet' gaan.  Dat is helemaal oké! God heeft ons allemaal geschapen met een eigen wil en een eigen geweten. We mogen handelen naar wat ons eigen geweten ons ingeeft, maar..... we moeten eerst aan de ander denken. Die mogen we geen aanstoot geven. (wat dat precies is, tja, daar kunnen we wel een apart nadenkertje van maken 😉) Toch wel mooi vind ik, wat Romeinen 14 hierover zegt. Ook het vaststaan in je geloof, ergens voor stáán! Ga je naar de kerk vanuit overtuiging, dat dit is, wat God voor jou wil, prima! Ga je niet naar de kerk, omdat je gelooft dat je ook in een huiskring of op andere manier gezegend wordt, ook oké. Laat ieder in zijn eigen geweten ten volle overtuigd zijn!

Romeinen 14
20 Breek niet ter wille van spijs het werk Gods af; alles is wel rein, maar het is verkeerd voor een mens, als hij door zijn eten tot aanstoot is. 21 Het is goed geen vlees te eten of wijn te drinken, noch iets, waaraan uw broeder zich stoot. 22 Houd gij het geloof, dat gij hebt bij uzelf voor het aangezicht Gods. Zalig is hij, die zich geen verwijten maakt bij hetgeen hij goed acht. 23 Maar wie twijfelt, wanneer hij eet, is veroordeeld, omdat hij het niet uit geloof doet. En al wat niet uit geloof is, is zonde.


Naar de kerk 'mogen'
Adrianne plaatst een kanttekening bij het naar de kerk 'moeten'. Voor haar is het 'mogen'. Wat mooi, als je dit zo mag beleven! Dat vind ik geweldig. Voor mij is het ook 'mogen'. Ik zie tegenwoordig zo uit naar de zondagen. Heerlijk samen met medebroers en -zussen God loven en prijzen en horen wat Hij tot ons wil zeggen. Ik word er blij van en het bouwt me op. En ik denk, dat God er ook blij van wordt, als we Zijn eer op het oog hebben. Natuurlijk heb ik alle begrip voor soms lastige omstandigheden, waardoor je de zondagse diensten niet kunt bezoeken. Dat kan moeilijk zijn en je kunt dat erg missen. Daar voel ik in mee. Soms kan het lastig zijn, als kinderen sputteren. Er kunnen zoveel omstandigheden zijn. Die heb ik zelf ook ondervonden. Maar.... ik heb mogen ervaren, dat God een omkeer kan brengen, waar wij dat van tevoren echt niet kunnen bezien. Over twee jaar kan jouw leven er zo totaal anders uitzien. Dat heb ik zelf afgelopen jaren mogen ervaren. Ik ben zo blij met mijn God en ik hou zoveel van Hem! Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen: geef nooit op, hou vast aan God, hoe dan ook. Ook als kun je niet naar de kerk of heb je (nog) geen kring van gelovigen om je heen. Breng het in gebed bij God! Hij voorziet!
Sommigen van jullie benoemen het fijn te vinden om deel uit te maken van een kleine gemeente/groep. Daar voelen ze zich meer thuis. Denk dat dit voor meerderen zal gelden. Zelf zit ik nu in een gemeente van bijna 1000 man, maar toch voel ik me zo thuis. het is voor mij echt een 'warme deken' om op zondag tussen mijn broers en zussen te mogen zitten. Ik merk ook zo, dat God werkt. Er is leven, er zit beweging in. Ik geniet zo van wat God doet! En dat doet Hij gelukkig zowel in kleine als in grote gemeentes/kringen. 😃 Emma noemt niet te kunnen kiezen, ik zou zeggen: doe lekker allebei als je in de gelegenheid bent. Het is heerlijk om samen God groot te mogen maken, hoe meer hoe liever!

Ik ga wat conclusies trekken, samen met jullie:

1. God is altijd bij ons, of we nu alleen, met 2 , 3 of meer zijn! 'Misschien bedoelt de tekst over 'waar twee of drie', wel dat God eigenlijk zegt: "Ik ben altijd bij je, ook al ben je maar met 2 of 3 personen", zo schrijft Chiel het heel eenvoudig. Mooi! Aritha werd geraakt door Jezus' eigen woorden: "Ik ben in jullie midden." Hoe groot, niet te bevatten is dit eigenlijk, als je er goed over nadenkt.
2. In je eentje geloven is niet de bedoeling. God wil dat we één zijn in de Geest en dat we anderen aanmoedigen en stimuleren. Je mag bidden om een fijne gemeente en/of kring, zodat je samen met anderen God groot kunt maken. We hebben elkaar zó hard nodig. Nikita noemt ter verduidelijking het voorbeeld van een kooltje dat naast het vuur ligt. Dat zal stilletjes doven. We moeten samenkomen rond het Woord. Woord en Geest zorgen ervoor, dat het vuur in onze harten oplaait. Als je alleen staat, ben je ook een gemakkelijkere prooi voor de boze, schrijft Nikita verder. Rinske vult hierbij aan, dat je in je eentje niet 'opgevoed' (onderwezen) kunt worden en niet 'corrigeerbaar' bent. We kunnen elkaar 'scherpen', noemt Chiel. Evelien noemt het belang van het uitleggen van de bijbel, dat valt dan weer mooi onder de 'opvoeding' van Rinske. Wow, wat vullen jullie elkaar prachtig aan. 😃
3. De vraag blijft staan of de punten bij 2 genoemd in de kerk plaats moeten vinden of dat een kleine kring gelovigen ook oké is. Ik zelf denk dat het hierbij op ieders persoonlijke geweten aan komt.
'Laat ieder zijn eigen overtuiging volgen'. ( Romeinen 14:5 Het Boek)

Ik wens jullie van harte Gods zegen toe!
Liefs van Anja